Ανακοπή διαταγής πληρωμής τράπεζας (αποφ. του γραφείου μας)

Απόφαση του γραφείου μας για ακύρωση διαταγής πληρωμής τράπεζας.

Διαταγή πληρωμής από τράπεζα. Ασκήθηκε ανακοπή. Το Δικαστήριο κρίνει ότι οι εγγυητές εμπίπτουν στην έννοια του καταναλωτή. Κηρύσσει άκυρο ως καταχρηστικό τον όρο της σύμβασης μεταξύ καταναλωτή και τράπεζας, που ορίζει ότι: αν ο αντισυμβαλλόμενος-πελάτης της τράπεζας δεν προβάλλει αντιρρήσεις για το οφειλόμενο ποσό του λογαριασμού εντός 30 ημερών από τη λήψη του λογαριασμού, θεωρείται ότι αναγνωρίζει το οφειλόμενο ποσό. Άκυρος ως καταχρηστικός ο ως άνω Γενικός Όρος Συναλλαγών (ΓΟΣ), οπότε δεν υφίσταται αναγνώριση οφειλής. Η τράπεζα δεν προσκόμισε το σύνολο των αποσπασμάτων της οφειλής από την αρχή της σύμβασης, από το έτος 1999, μέχρι σήμερα. Οπότε, η οφειλή της είναι αναπόδεικτη, αόριστη και μη εκκαθαρισμένη. Δέχεται την ανακοπή. Ακυρώνει διαταγή πληρωμής.

Απόφαση 8/2015 Μον. Πρωτ. Χαλκ/κης

« … Με τον τρίτο λόγο του δικογράφου των πρόσθετων λόγων ανακοπής τους, οι ανακόπτοντες ισχυρίζονται ότι υφίσταται έλλειψη νόμιμης απόδειξης της απαίτησης της καθ’ ης και αοριστία της αίτησης βάσει της οποίας εκδόθηκε η προσβαλλόμενη διαταγή πληρωμής, καθώς και της ανακοπτόμενης διαταγής πληρωμής για το λόγο ότι η καθ’ η, κατά την έκδοση της ως άνω ανακοπτόμενης διαταγής πληρωμής, προσκόμισε αποσπάσματα από τα εμπορικά της βιβλία, που αποτύπωναν την κίνηση των με αριθμούς ………. και ………… λογαριασμών, που εξυπηρετήθηκαν την ένδικη σύμβαση, η οποία καταρτίστηκε την 13.04.1999, μόνο για το χρονικό διάστημα από 24.11.2008 και 23.10.2008, αντίστοιχα, μέχρι το οριστικό κλείσιμο του ως άνω λογαριασμού την 07.01.2013.

Ότι ακολούθως, η καθ’ ης καταχρηστικά επικαλείται αναγνώριση της οφειλής εκ μέρους των ανακοπτόντων μετά την άπρακτη πάροδο 30 ημερών από τη επίδοση σε αυτούς της από 07.01.2013 εξώδικης δήλωσης, την 29.03.2013, βάσει του με αριθμό 9.2 όρου της με αριθμό …./13.04.1999 (ένδικης) σύμβασης.

Ο λόγος αυτός της ανακοπής είναι νόμιμος, στηριζόμενος στις διατάξεις που αναφέρονται στις ανωτέρω νομικές σκέψεις και πρέπει να ερευνηθεί ως προς την ουσιαστική του βασιμότητα. Από την ένορκη κατάθεση της μάρτυρος των ανακόπτοντων (η καθ’ ης δεν επιμελήθηκε την εξέταση μάρτυρα), η οποία (κατάθεση) περιέχεται στα ταυτάριθμα με την παρούσα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης και από όλα τα έγγραφα που προσκομίζουν και επικαλούνται οι διάδικοι, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά:

Δυνάμει της με αριθμό …./13.04.1999 σύμβασης πίστωσης με ανοικτό (αλληλόχρεο) λογαριασμό, ο πιστούχος, μη διάδικος στη δίκη αυτή, ….., έλαβε από την καθ’ ης πίστωση μέχρι του ποσού των 10.000.000 δραχμών, ενώ ακολούθως, με τις από 13.04.1999, 01.09.1999, 28.04.2006, 23.10.2006, 27.07.2007, 24,08.2007, 10.02.2008, 22.04.2008 και 28.05.2008 πρόσθετες πράξεις, το ποσό της πίστωσης ανήλθε σε 270.000,00 ευρώ. Υπέρ του πιστούχου εγγυήθηκαν την ολοκληρωτική εξόφληση κάθε χρεωστικού υπολοίπου ως αυτοφειλέτες:

Ο πρώτος ανακόπτων στην αρχική, με αριθμό …./13.04.1999 σύμβαση, καθώς και στις από 13.04.1999, 01.09.1999, 28.04.2006, 23.10.2006 πρόσθετες πράξεις, ο δεύτερος ανακόπτων στην από 10.02.2008 πρόσθετη πράξη, που αποτελούσε παρακολούθημα της ως άνω αρχικής σύμβασης και ο τρίτος ανακόπτων στις από 24.08.2007 και 28.05.2008 πρόσθετες πράξεις.

Ο πιο πάνω αλληλόχρεος λογαριασμός εξυπηρετήθηκε από τους με αριθμούς ….. και …… λογαριασμούς, οι οποίοι, κατά την 07.01.2013, εμφάνισαν συνολικά χρεωστικό υπόλοιπο 58.166,72 ευρώ, οπότε η καθ’ ης, με την από 07.01.2013 εξώδικη δήλωσή της προς τους ανακόπτοντες, που τους επιδόθηκε την 29.03.2013, κατήγγειλε την ένδικη σύμβαση και προχώρησε σε οριστικό κλείσιμο του λογαριασμού.

Ωστόσο, όπως αποδεικνύεται από τα επικαλούμενα και προσαγόμενα από τους διαδίκους αποσπάσματα των εμπορικών βιβλίων της καθ’ ης, τα οποία προσκομίστηκαν και κατά την υποβολή της αίτησης για την έκδοση της ανακοπτόμενης διαταγής πληρωμής, αυτά αφορούν για τον μεν με αριθμό …… λογαριασμό στο χρονικό διάστημα από 23.10.2008 μέχρι 07.01.2013, για τον δε με αριθμό …… για το χρονικό διάστημα από 24.11.2008 μέχρι 07.01.2013.

Επομένως, δεν καλύπτουν ολόκληρο το χρονικό διάστημα από την έναρξη της ένδικης σύμβασης την 13.04.1999 μέχρι το οριστικό κλείσιμο του λογαριασμού την 07.01.2013. Η καθ’ ης, στην αίτησή της για την έκδοση της ανακοπτόμενης διαταγής πληρωμής, επικαλείται τον όρο 9 της σύμβασης, σύμφωνα με τον οποίο, αν ο πιστούχος ή ο εγγυητής, μέσα σε διάστημα 30 ημερών από την αποστολή σε αυτόν αντιγράφου του λογαριασμού του ή ότι διαφωνεί με το τρεχούμενο αντίγραφο που έλαβε, θα λογίζεται ότι αναγνωρίζει το υπόλοιπο του λογαριασμό του.

Εντούτοις, ο όρος αυτός της ένδικης σύμβασης είναι άκυρος ως καταχρηστικός, δοθέντος ότι δεσμεύει υπέρμετρα την ελευθερία βούλησης του ασθενέστερου μέλους της σύμβασης, που είναι ο πιστούχος, ο οποίος, κατά τα αναλυτικά εκτιθέμενα στην προηγηθείσα νομική σκέψη, εμπίπτει στην ευρύτερη έννοια του καταναλωτή, με αποτέλεσμα να προστατεύεται από τη με αριθμό Ζ1-798/25.06.2008 (ΦΕΚ Β’ 1353/11.07.2008) απόφαση του Υπουργού Ανάπτυξης.

Με τον τρόπο όμως αυτό και εφόσον δεν υφίσταται νόμιμη αναγνώριση χρέους εκ μέρους των ανακοπτόντων, η αίτηση για την έκδοση διαταγής πληρωμής, καθώς και η ίδια η διαταγή πληρωμής δεν περιέχει όλα τα κατά το νόμο απαραίτητα στοιχεία, ώστε να αποδεικνύεται η απαίτηση και να καθίσταται βέβαιη και εκκαθαρισμένη. Εξάλλου, η καθ’ ης ισχυρίζεται ότι οι ανακόπτοντες με την από 28.05.2008 δήλωσή τους αναγνώρισαν την υφιστάμενη μέχρι τότε οφειλή.

Όμως, όπως αποδεικνύεται από την επικαλούμενη και προσκομιζόμενη από την καθ’ ης από 28.05.2008 πρόσθετη πράξη, σε αυτήν συμβλήθηκαν μόνον ο πιστούχος …… και ο τρίτος ανακόπτων ως εγγυητής και πράγματι αναγνώρισαν ρητά το αναγραφόμενο στην πράξη αυτή χρεωστικό υπόλοιπο (129.576,55+47.189,37+20.000,00€).

Εντούτοις, από κανένα έγγραφο δεν αποδεικνύεται ότι ο πρώτος και ο δεύτερος ανακόπτων αναγνώρισαν επίσης την οφειλή, ενώ, ως προς τον τρίτο ανακόπτοντα, η ως άνω ημερομηνία αναγνώρισης του χρέους (28.05.2008) δεν συμπίπτει με το καλυπτόμενο από τα αποσπάσματα της καθ’ ης χρονικό διάστημα που ξεκινάει από 24.11.2008 και 23.10.2008, αντίστοιχα. Επομένως, ο εξεταζόμενος λόγος ανακοπής, που κρίθηκε νόμιμος, πρέπει να γίνει δεκτός και ως βάσιμος στην ουσία του και να ακυρωθεί εν όλω η με αριθμό 319/2013 Διαταγή Πληρωμής του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Χαλκιδικής και η από 06.11.2013 επιταγή προς εκτέλεση …»